Ey doğru yolu arayan kişi, sana bir darb-ı mesel getireyim: Eşraftan kimileri hırsızlık gibi bazı suçlara meylederler. Çünkü nefislerinin çalacakları şeye meyletmesi ve işin sonunu düşünmemesi, onları o suça sürükler. Diğer taifeye gelince, ihtiyaç duysa bile hırsızlığa yanaşmaz. Zira işin sonunu ve kendisine terettüb edecek şeyi düşünürler. ihtiyaç ve açlık meselesi onu ezse bile, sakınır.. İki taife arasındaki farkın sebebi; birinin bir şeyler hatırlayıp, diğerinin bir şey hatırlamamasından başka birşey değildir. Takip edildikten ve hapse atıldıktan sonra kişiye erişecek utanç ve rüsvaylık gibi.
Zikrin hakikati de hatırlamaktan başka birşey değildir. Ama bir şeyi sırf bilmiş olmak zikir sayılmaz. Çünkü birinci taife için de bilgi mevcuttu. Suçun neticesinde cezanın terettüb edeceğini de biliyordu. Lakin onu her an zihninde hazır bulundurmuyor, ona aldırış da etmiyordu.
Şeyh Muhammed Nurullah El-Cezeri/Tasavvufun Sırları
Tercüme: İbrahim Öztürk