Malatya'da Osmanlılar ve Selçuklular döneminden kalan birkaç medrese kalıntısı ve adı vardır. Bunlardan Halfetih ve Hüseyin Gazi medreselerinin yalnızca adı kalmış, Bu medreseler fiziki olarak yok olmuşlardır. Günümüze, yalnızca yarı yıkık Şihabiye-yi Kübra Medresesi gelebilmiştir. 13.yy. Alaaddin Keykubat dönemi Selçuklu Eserleri karakterini taşıyan Şihabiyye-yi Kübra Medrese’si 14.yy.da Emir Cemalettin Hızır tarafından Ulu Cami’nin güneyine yapılmıştır. Kayıtlarda Malik Eşref zamanında 1376 da Şemseddin Muhammed Bin-Osman adlı mimar tarafından tamir edildiği yazmaktadır. 1913 yılına kadar faal olan medrese günümüzde harabe haldedir. Sözlük anlamı olarak en büyük yıldızlar topluluğu demektir. Bu medreseyi kuran Selçuklular, buradaki her öğrenciyi birer yıldız kabul etmişlerdir. Medresenin bu adı bile Selçukluların eğitim ve öğretime ne kadar önem verdiklerini anlatmaya yetmektedir.
13.yy.dan kalma Halfetih Minaresi, Şihabiye-yi Kübra Medresesi’nin güneyinde bulunan bu minarenin camisi yıkılmış ve günümüze gelememiştir. Kaba yontma taş bir kaide üzerinde, sekizgen pabuç kısmının üzerinde yükselmektedir. Gövde tuğladan olup şerefesi ve petek kısmı yıkılmıştır. Minarenin pabuç kısmının üzerinde ve şerefe altında firuze renkli, yıldız şeklindeki çinilerin oluşturduğu bir bordür bulunmaktadır. Ancak bu çini şeritten de günümüze çok az çini parçası gelebilmiştir. Şerefe altındaki Kufi Kitabesi ile dikkat çekmektedir.