Sehl b. Sa'd'den (radıyallahu anh) mevkûfen mervî olduğu üzere buyurulmuştur ki; "İki vakit vardır ki o vakitlerde semanın kapıları yani icâbetgâh-ı dua açılır ve duası reddedilen az bulunur.
Biri ezana icâbet zamanı ve diğeri Allah yolunda savaşanların safında hazır olunan zamandır." (Muvatta, salât 1)
Resûlüllah Sallallâhu Aleyhi ve Sellem "İki dua reddolunmaz: Ezan okunduğunda yapılan dua ve harbde göğüs göğüse gelindiği vakit edilen dua" (Hâkim, el-Müstedrek, 1/198) buyurmuşlardır.
Hazreti Cabir (radıyallahu anh) buyurdular: Ben, Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem)'i işittim, buyuruyorlardı ki: "Gecede bir vakit vardır, ehl-i iman olan bir adam o vakti yakalar da Hak celle ve alâ'dan dünya ve ahiret işlerine dair bir hayır isterse Hak teâlâ onu mutlaka verir. O vakt-i icâbet her gece vardır." (Müslim, müsafirîn 166)
Hazreti İbn Abbas rivayetiyle, Resûlullah (sallallâhu aleyhi ve sellem)'i gecenin son üçte biri hakkında şöyle buyurdular: "O öyle bir vakittir ki melekler o vakitte hâzır ve edilen dua kabul olur. (Tirmizî, daavât 15; Hâkim, el-Müstedrek, 1/461)
Osman b. Ebi'l-Âs es-Sekafî'den (radıyallahu anh) rivayetle Nebiyy-i Ekrem (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurmuşlar: "Gecenin yarısında sema kapıları açılıp bir münadi şöyle nida eder: Dua eden yok mu cevap verilsin? İsteyen yok mu verilsin? Mükedder (Üzgün, acılı, üzüntülü, kederli) var mı ki kederi giderilsin? Hiçbir mümin yoktur ki o vakitte dua etsin de duası kabul edilmesin; meğerki zinâkâr bir kadın veyahut haksız bir öşürcü (zekât memuru) ola." (Taberânî, el-Mu'cemü'l-kebîr, 9/59)
Hazreti Ebû Ümâme'den rivayetle Resûlüllah (sallallahu aleyhi ve sellem) buyurdular: "Semanın kapıları açılır ve dört yerde dua kabul edilir: Düşman ile Allah yolunda karşı karşıya gelindiğinde, yağmur yağarken, namaza kâmet getirildiğinde, Kâbe-i Muazzama görüldüğü anda." (Taberânî, el-Mu'cemü'l-kebîr, 8/169)
Abdullah b. Ebî Evfâ'dan (radıyallahu anh) rivayetle Hazreti Resûlüllah Sallallâhu Aleyhi ve Sellem "Gölgeler çekildiğinde ve rüzgârlar estiğinde (akşam olduğunda) Hak celle ve alâ'ya bütün ihtiyaçlarınızı arz ediniz ki o zamanlar evvâbîn (tevbe edenler) zamanı ve Hakk'a yönelmek vaktidir." (Ebû Nuaym, Hilyetü'l-evliyâ, 7/227) buyurmuşlardır.
Ebû Hüreyre (radıyallahu anh) buyuruyorlar: Hazreti Rasûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem Efendimiz Hazretleri Cuma gününden bahsedip şöyle dediler: "O günde bir saat vardır ki bir müslüman kul namazda olduğu hâlde o saate tevafuk ederek Hak celle ve alâ'dan bir şey isterse Hak teâlâ onu mutlaka verir." (Buhârî, Cuma 35; Müslim, Cuma 14)
Resûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem buyurmuşlar: "Beş gece vardır ki onlarda dua reddolunmaz: Recebin ilk gecesi, Şaban'ın yarı (15.) gecesi, Cuma gecesi, Ramazan ve Kurban bayramı geceleri." (Deylemî, el-Firdevs, 2/196)
Hazreti Ubâde b. Sâmit (raduyallahu anh)'dan rivayetle Resûlullah sallallahu aleyhi ve sellem bir Ramazan-ı Şerif geldiğinde şöyle buyurmuşlar: "Size bir şehr-i bereket yani feyizli bir ay geldi ki onda rahmet iner, günah ve hatalar silinip affedilir ve dua kabul edilir. (Münzirî, et-Terğîb ve't-terhîb, 2/149)
Nebiyy-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem , Hazreti Enes rivayetiyle buyurdular ki "Kur'ân-ı Kerîm'in her hatminde bir müstecâb dua vardır." (Beyhakî, Şüabü'l-iman, 2/374)
İbn Abbas'dan (radıyallahu anh) mervî olarak Rasûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem :Ben rükû ve secdede Kur'ân okumaktan nehy olunmuşumdur. Rükûda Rab Teâlâ'ya tazim edip secdede dua etmeye gayret ediniz ki duanız müstecâb olmaya lâyıktır." (Müslim, salât 207)
Hazreti İbn Ömer'den (radıyallahu anh) rivayetle Rasûl-i Ekrem sallallahu aleyhi ve sellem "Kulun gönlüne dua arzusu düşürülünce hemen dua etmelidir ki Hak teâlâ o vakitte duaya icâbet eder." (Tirmizî, Daavât 100) buyurmuşlardır.
Halid el-Hazzâ'dan nakledildiğine göre Hazreti İsa aleyhisselâm "Kendinizde ürpermek ve göz yaşarmak hâli hâsıl olduğunda hemen dua edin." buyururlar imiş. (Ahmed b. Hanbel, ez-Zühd, 1/59)
Ebû Rihm es-Sem'î rivayetiyle Sallallahu aleyhi ve sellem Hazretleri "Duanın müstecâb olacağı zamanın biri de hapşırma zamanıdır." (Heysemî, Mecmau'z-zevâid, 4/181) buyurmuşlardır.
Ebû İdris'e Muaz b. Cebel (radıyallahu anh) hitaben buyurmuş: "Sen bazen bir takım kimseler ile oturursun ki onlar lakırdıya dalarlar, boş konuşurlar. Sen onları gâfil gördüğünde Rabb'ine teveccüh edip dua eyle." (Ebû Nuaym, Hilyetü'l-evliyâ, 1/236)