Ey irşad talebinde bulunan kardeşim, Allah (c.c.) seni de bizleri de hakka ve doğruya kavuştursun. Amin! Nasıl ki hasta bir insan, ferdi ve ictimai hayatın gereklerini hakkıyla yerine getiremiyor, hatta hastalığın artması ihtimaliyle çoğu zaman yerine getirmek istemiyorsa, bu hastalık aynı zamanda bulaşıcı olup, cemiyetin diğer fertlerini de tehdidi altında bulunduruyorsa; kalp ve ruh hastalarını da aynen böyle görmelisin, işin hakikatı da budur. O dini ve beşeri hayatın gereklerini yerine getirmekten acizdir. Ruhun hastalıkları çoğu zaman bedeni hastalıklardan daha sari ve bulaşıcıdır. Ancak şayan-ı hayrettir ki, insanların çoğu ruhi hastalıklarını ilacından söz edildiği zaman dehşete düşenler. Sanki onlar bir hastalık değilmiş tedavisi de gereksizmiş ve sanki;
“Kalplerinde bir maraz vardır. Allah onların marazlarını artırdı.” (1) Ayet-i kerimesi kalp hastalıklarından haber vermiyormuş gibi.. Veya;
“Ancak Allah’a şirk ve nifaktan uzak bir kalp ile gelenler müstesna.” (2) Ayet’i kalbin sıhhat ve selametini emretmiyormuş gibi... Ve sanki Hadıs-i nebeviler:
“Dikkat ediniz, vücutta öyle bir et parçası vardır ki, o iyi olursa, bütün vücut iyi olur, o bozulursa, bütün vücut bozulur. İşte o kalbdir.” (3) şeklinde açıklamada bulunmuyormuş gibi...
Evet, eğer insanın cesedinde basit bir çıban zuhur ederse, defalarca doktorlara gidip geldiğini görürsün. Hayreti ruhunda hançerlerin yarası açıldığı kalbinde bin türlü dertler oluştuğu halde, bunca hastalıklara deva bulmak için hiçbir doktorun kapısını çaldığını görmezsin.
Hayret!
Niçin o hastalıklar bedeni hastalıklar kadar araştırılmıyor?
Niçin sebepleri ve çareleri sorulmuyor?
Niçin o hastalıklara mübtela olan bir elem ve ızdırap duymuyor?
Ve niçin bu çok önemli müşkülü halletmekte muhtac olduğu kurtarıcı bir tahlile kulak vermiyor? Bu hal asrımızda (hakikatlere karşı) kalbleri örten bir perdedir.
--------------------------
(1) El-Bakara: 10
(2) Eş-Şu’ra: 89
(3) Sahih-i Buhari, Muh., Tecrid-i Sarih Terc.: c. 1, s. 60 Hadis No. 48