Bir hafta önce bu dünyaya niye geldim diyecek kadar mutsuz iken, şimdi ise bu dünya bensiz olamaz, olmamalı diyorsun. Ya da belki de tam aksini söylüyorsun.
Geçenlerde düğündeydin. Hayatının en mutlu günü idi. Şimdi ise ne haldeyim diyorsun!
İstediğin arabayı aldığın zaman sanki dünya ayaklarının altında idi. Arabanın kazası için tamirciye gittiğinde çıkacak masrafı korku ile bekledin.
Çocuğun başarılı olunca sevindin, sınava girince stres yaptın, istediği okula yerleşince mutluluktan uçtun, çocuğun hasta olunca onunla hasta oldun...
Geçen yıllarda soba yakıyordun, ısıtıcın dahi yoktu. Şimdi ise evin parkeli, doğalgazlı ve her an sıcak suyun var.
Yıllarca işveren olarak piyasada idin. Şimdi ise iflas etmiş bir işçisin.
Bir gün çok iyi satış yaptın, bir hafta ise müşteri görmedin. Sabah evden sinirle çıktın, iş yerinde neşelendin, arkadaşların ile güzel bir akşam geçirdin ve eve yine üzüntü ile sevinç arası bir halde geldin.
Üzüntü, korku, panik, tedirginlik, nefret, sevinç, mutluluk, hüzün, kaygı, endişe, gam, keder, cesaret, korkaklık gibi duyguları her gün yaşıyorsun.
Allah Teâlâ bu dünyanın istikrarlı bir yer olmadığını öğretmek için bu şekilde duygular yarattı. İnsan bu nedenle halden hale girer, duygudan duyguya kapılır. Kimi zaman aynı gün dört mevsim yaşar, kimi zaman da bir ay mutlu, bir ay mutsuz olur. İşte bu nedenle yüce Rabbimiz şöyle buyurdu:
﴿لَتَرْكَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ﴾
“Sizler halden hale geçersiniz.” (İnşikak 84/19.)