Bunun üzerine Musa onların koyunlarını suladı. Sonra gölgeye çekilip “Rabbim! Bana göndereceğin her hayra muhtacım” dedi.
Kasas Suresi 24
Bazen küçük bir iyilik çığ gibi büyür ve ardından onlarca iyilik gelir. İyilik yapan, iyilik bulur. İnsanlardan bulamasa da Allah’tan bulur.
Hazreti Musa, Mısır’da istemeden ve bilmeden bir kimsenin ölmesine neden olmuş ve bu yüzden kendi şehrini ve ülkesini terk etmek zorunda kalmıştı. Soluğu Medyen’de almıştı. Oraya varınca çobanların, hayvanlarını sulamaya çalıştıklarını ve iki kızın ise kendi hayvanlarını sudan uzak tuttuklarını gördü. Onlara bunun sebebini sorunca şöyle dediler: Erkek çobanlar buradan ayrılmadıkça bizler hayvanlarımızı sulamıyoruz. Hayvanlarımızı bizden başka sulayacak kimse yok. Babamız ise yaşlı biridir.
Bu durum belki her gün tekrarlanıyordu. Ama Hazreti Musa onların hayvanlarını sürdü ve suyun yanına getirdi. Sonra da bir gölgeye çekildi ve: rabbim, bana göndereceğin her hayra muhtacım, dedi!
Evet, Musa da her hayra muhtaçtı. Bir ülkeye, bir şehre, bir eve muhtaçtı. Bir sıcak yemeğe, bir döşeğe muhtaçtı. Bu kadar ihtiyacına rağmen belki küçük gibi gözükse de iyilik yapmaktan geri durmadı.
Belki oradan geçip gidecekti. Belki kızlar ertesi gün yine sıra bekleyecekti. Bir gün erkenden işlerini bitirmiş olmaları belki çok şey değiştirmeyecekti. Ama Musa bunları düşünmedi. Devamı gelir mi gelmez mi diye tasalanmadı. Küçük gibi gözükse de iyiliğini yaptı ve gölgesine çekildi. Ey rabbim, ben de iyiliğe muhtacım, dedi! Rabbi onu işitti ve onun bu iyiliğini karşılıksız bırakmadı. Medyen onun şehri oldu. Kızların babası o yabancıyı çağırttı. Ona ev verdi. Yanında kalması durumunda kızını onunla evlendireceğine dair söz verdi. Böylece Musa’nın iyiliği iyilik getirdi.
Bazen iyilik ayağımıza kadar gelir, bazen de iyilik yapmak için kapı kapı dolaşırız. Elinde ağır yük olan birisine yardım etmeye çalışmak gerekir. Aynı binada ve aynı sokakta oturduğumuz birisine yardım etmek gerekir. Bazen de hiç tanımadığımız birisine iyilik yapma fırsatı buluruz. İyilik, iyi insanların işidir. Yardım isteyen birisi sadece sesiyle değil, görüntüsüyle de kendisini belli eder.
İyilik yaptıktan sonra onu unutmak da iyiliktir. Eğer iyilik yaptıktan sonra bunu ikide bir başa kakmaya çalışırsak hem kendimize yazık etmiş oluruz hem de kendisine iyilik yaptığımız kişiye eziyet vermiş oluruz.[1]
İyilik yaptığımız kişinin resimlerini ondan habersiz bir şekilde sosyal medyada paylaşmamız doğru değildir. Zira bu durum onu rencide edebilir, ona rahatsızlık verebilir. Ayrıca yaptığımız bu davranış hem etik değil hem ahlâki değil hem dini değil hem de insani değildir. Sadece nefse hoş gelen bir davranıştır ki, nefis ise çoğu zaman kötü işler, kötü davranışlar yapmayı emreder.
Rabbim bizlere de iyilik yapma yollarını göstersin!
Murat Padak