Tevbe: Manevi mevkilerin ilkidir

Ey kul! Allah’tan her vakit tevbe iste. Zira Allah seni buna davet etmiş ve şöyle buyurmuştur:

“Ey müminler! Hep birden Allah’a tevbe ediniz ki kurtuluşa eresiniz. 1

Ve yine şöyle buyurmuştur:

“Şunu iyi bilin ki, Allah tevbe edenleri de sever, temizlenenleri de sever.”2

Allah Resûlü de sallallahu aleyhi ve sellem şöyle buyur-muştur :

“Kalbime bazan gaflet gelir de, bundan dolağı günde yüz defa Allah’tan af dilerim.”

Sen de tevbe etmek istersen, ömrün boyunca tefekkürü elden bırakmaman gerekir. Her günün sonunda o gün neler yaptığını düşün! Eğer kendini Allah’a kullukta bulursan, bundan dolayı Allah’a şükret. Allah’ın emirlerine aykırı davranışlarda bulursan, bundan dolayı da nefsini kötüle ve Allah’tan seni bağışlamasını dile; günahkârca bir yaşantıyı terkederek, O’na tevbe et, O’na dön. Senin için, Allah’la başbaşa kalarak nefsini kınadığın bir yalnızlık ortamından daha faydalı bir meclis yoktur. Nefsinin yüzüne gülüp de ardından onu kötüleme. Aksine onun kötü hareket ve alışkanlıklarından memnun kalmadığını, bundan dolayı oldukça
kalbi kırık, üzgün ve elemli olduğunu gösteren asık bir suratla onu eleştir. Böyle yaparsan Allah, üzüntünü sevince, zilletini izzete, karanlığını nura, Allah’la arandaki perdeyi de manevî keşiflere dönüştürür. 

Allah kendisinden razı olsun, Allah dostlarından ŞeyhMekinüddin el-Esmer -yedi abdaldan biridir- şöyle anlatmıştır:

“İlk zamanlarımda terzilik yaparak günlük ihtiyaçlarımı karşılıyordum. Gündüzleri sözlerimin hesabını tutar; akşam olunca kendimi hesaba çekerdim. Sözlerimin az ve içinde hayır olduğunu görürsem, bundan ötürü Allah’a hamd ve şükür ederdim. Sözlerimin hayırsız olanlarını da hayra dönüştürünceye kadar Allah’a tevbe eder, O’ndan beni bağışlamasını dilerdim.”

Düşün: Senin, işlerinde dikkatli ve dürüst bir vekilin bulunsa, işinde dikkatli ve dürüst olduğu için onu hesaba çekme gereği duymazsın. Vekilin bunun aksine bir ahlak ve tutum içinde olsa, onu kılı kırk yararcasına denetler ve hesaba çekersin. Aynı şekilde senin de bütün işlerinin Allah’ın rızasına uygun olması gerekir. İşlediğin her işten dolayı Allah seni kılı kırk yararcasına hesaba çekecektir. Kul bir günah işlediği zaman, o günah sebebiyle kalbinde bir karanlık oluşur. Günah ateşe benzer; ateşin dumanı da is yayar. Düşün:
Bir insan bir evde yetmiş sene ateş yaksa, o ev nasıl is tutar ve kararır? Kalpte böyledir; günah manevî kirliliğe, manevî kirler de kalpte is’e yol açar. Kalbin bu is ve kurumdan temizliği ancak tevbe ile mümkündür. Günah’ın beraberinde zillet, kalp karanlığı ve Allah’ı ondan örten bir perde yayılır ve kaplar.

Allah’a tevbe ettiğin vakit, günahın bu iz ve etkileri kaybolur.

Ibn Ataullah el-Iskenderî

---------------------

1 Nûr, 31

2 Bakara, 222