Şeytan taşlama; kötülükleri, haksızlıkları, zulmü ve zorbalığı bir protesto anlamı taşır. Bu bir tavır, bir duruştur. Şeytan taşlayan hacı, bu hareketiyle şeytana, şeytanın yoluna uyanlara ve bütün kötülüklere karşı çıkışını sergilemiş ve kendisinin de bundan böyle asla şeytana uymayacağını ortaya koymuş olur. Şeytanın orada olduğunu düşünmek bir yanlışlıktır. Oradaki bir semboldür. Arafat’ta nefsiyle hesaplaşanların, Müzdelife’de Mevlasıyla buluşanların, Mina da mevzi alma, şeytana ve taraftarlarına karşı durma zamanı gelmiştir.
Müzdelife’den sonra şeytandan intikam almak için uzun bir yol yürürüz. Ne kadar da zormuş ona ulaşmak? Fakat o bize çok yakın ve nefisle ittifak halinde! Bir simgeden ibaret olan cemerata yedi taşı atarken adeta şöyle niyetleniyoruz: Yalana, gıybete, iftiraya, hasede, hıyanete, nifaka ve ahde vefasızlığa son. Dilimizde “Bismillahi, Allahu ekber rağmen li’ş-şeytani ve hizbih” (Allah’ın adıyla, şeytan ve taraftarlarına karşı Allah en büyüktür) Bir daha dönmemek üzere tövbe ediyoruz. Aman dikkat edelim şeytan taşlamaya giderken şeytana taşlanmayalım. Tövbe edip bir daha günahlara geri dönmek, şeytanı mutlu edecektir.
Şeytan Nasıl Taşlanır?
Bayramın birinci günü Büyük Şeytan “Akabe Cemresi”ne yedi taş atılır.
İkinci, üçüncü ve dördüncü günlerinde ise, “Büyük, orta ve küçük Şeytanlara” yedişerden 21’ er taş atılır. Taşlama küçükten büyüğe doğru yapılır. Şeytan taşlama haccın vaciplerindendir.
Şeytan taşlama, Hz. İbrahim (a.s.) ile başlar. İbn Abbâs (r.a.); Peygamber (s.a.s.)’in şöyle dediğini rivayet eder:
“İbrahim (a.s.) Hac menâsiki için geldiğinde, Akabe cemresi yanında şeytan O’na gözüktü, İbrahim (a.s.) ona yedi taş atarak yere geçirdi. İkinci cemre yanında tekrar Hz. İbrahim’e gözüktü. Aynı şekilde ona yedi taş atarak yere geçirdi. Üçüncü cemre yanında yine gözükünce, aynı şekilde yedi taş attı, nihayet şeytan yerin dibine geçti. “ İbn Abbâs: “Şeytanı taşlıyorsunuz ve babanız (İbrahim)’in sünnetine tâbi oluyorsunuz” dedi. (Ahmed b. Hanbel, I, 297)
Hanefî Mezhebine göre, şeytan taşlama vaciptir. Bunu terkedenin kurban kesmesi gerekir. Vacip oluşunun delili, Rasûlullah (s.a.s.)’in sünnetine dayanan ümmetin icmaıdır. (el-Kâsânî, Bedâiü’s-Sanâyi, II, 136)
Nitekim Câbir (r.a.), Peygamber (s.a.s.)’in kurban günü bineğinin üzerinde olduğu halde cemrelere taş atarken şöyle dediğini rivayet eder:
“Menâsikinizi benden almanız için böyle yapıyorum. Çünkü bu hac- cımdan sonra tekrar hac edeceğimi bilmiyorum.” (Müslim, Hac, 310)
Süleyman b. Amr b. el-Ahvas’ın anası: “Peygamber (s.a.s.)’i vadinin ortasında gördüm şöyle diyordu: “Ey insanlar! birbirinizi öldürmeyin. Cemrelere attığınız zaman nohut tanesi büyüklüğünde taşlar atınız” demiştir.” (Ebu Da-vud, Menâsik, 77)
İbn Abbas (r.a.) ise şöyle diyor: “Hz. Peygamber (s.a.s.); Gel benim için taş topla, dedi. Ben de fiske taşı büyüklüğünde çakıl taşları topladım.” Taşları avucuna koyunca şöyle dedi: “İşte bunun gibi taş atınız! Dinde aşırı gitmekten sakınınız. Şüphesiz sizden öncekileri, dinde aşırı gitmek helâk etmiştir.” (Nesâî, Menâsik, 217)
Taşları atarken tekbir getirmek müstahabdır. Süleyman b. Amr b. El Ah- vas’ın anası şöyle diyor: “Ben Rasûlullah (s.a.s.)’ın Kurban Bayramı günü Akabe cemresi yanında vadinin ortasında durup cemreye yedi taş attığını, her taşla birlikte tekbir getirdiğini ve taşları attıktan sonra oradan ayrıldığını gördüm.” (İbn Mâce, Menâsik, 64)
Bünyamin Albayrak
