İŞLERİN DÜZELMESİNİN VE GÜNAHLARIN AFFININ ŞARTI, TAKVA VE DOĞRU SÖZLÜLÜK

يَاأَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلًا سَدِيدًا. يُصْلِحْ لَكُمْ أَعْمَالَكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُمْ ذُنُوبَكُمْ وَمَنْ يُطِعْ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِيمًا.

“Ey iman edenler! Allah'a karşı takvâlı olun, doğru söz söyleyin ki Allah sizin işlerinizi düzeltsin ve günahlarınızı size bağışlasın. Kim Allah'a ve Peygamber'ine itaat ederse, şüphesiz büyük bir kurtuluşa ermiş olur.”

(Ahzâb sûresi 33/70.)

Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.s.), eliyle kalbini göstererek üç defa “takva buradadır” buyurmuştur.

(Müslim, Birr, 32; Buhârî, Edeb, 57.)

Demek ki takvânın asıl yeri kalptir, eğer kalpte takvâ olursa dilde doğruluk olur, dilde doğruluk olursa Allah, işleri düzelteceğini, günahları bağışlayacağını vaad etmiştir.

Her konuda kurtuluş her konuda Allah ve Rasûlüne itaat ile hâsıl olur.

Gerçekten dili korumak, dini korumaktır.

"Ademoğlu sabaha erdi mi, bütün organları, dile temenna edip: Bizim hakkımızda Allah'tan kork. Zira biz sana tabiyiz. Sen istikamette olursan biz de istikamette oluruz, sen sapıtırsan biz de sapıtırız!' derler."

(Tirmizî, Zühd, 61, (2409)

Çünkü en çok günahı dilimizle işliyoruz. Kalp kırıyoruz dil ile, gıybet, yalan, iftira, hakaret, alaya almak hep dil ile olmaktadır.

Hz. Peygamber (s.a.s.) şöyle buyurmuştur:

“Âdemoğlunun günahlarının çoğu dilindedir.”

(Münâvî, Feydu’l-Kadîr Şerhu’l-Câmiı’s-Sağîr, II. 79. Hasen hadîsdir.)

“Dilini tutan kurtuldu.”

(Tirmizî, Kıyâmet, 50; Dârimî, Rikâk, 5.)