Tabiat bir mekteptir

Duyduklarımız, gördüklerimiz, tattıklarımız, tuttuklarımız ve kokladıklarımızdan yalnız keyif almayalım.

Keyifle beraber bunların hepsini eğitim aracı olarak görelim.

Hani okulumuzun duvarlarına asılan haritalar, mevsimler, ayların hepsi bizi eğitmek için asıldığı gibi yaratılan her şey, dağlar, dereler, denizler, yıldızlar, çiçekler, çocuklar, taşlar, kuşlar her şey bizim için eğitim aracıdır.

Hem gözümüzü, hem gönlümüzü tabiata açık tutmalıyız.

Rabbimiz buyurur:

“Devenin nasıl yaratıldı¬ğına bakmazlar mı?

Gökyü¬zünün nasıl yükseltildi¬ğine,

Dağların nasıl dikildiğine,

Yeryüzünün nasıl döşendiğine (bakmazlar mı?).

Sen ha¬tırlat. Sen ancak hatırla¬tıcısın.” (Ğaşiye süresi ayet 88/17-21, Mülk süresi 67/19, Nahl süresi 16/79)

Ana karnında, göbeğinden tek kapıdan beslenen çocuk dünyaya gelince “Eyvah, rızk kapımı kapattım” diye ağlardır her halde.

Ama bir kapıyı kapatan Rabbim, annenin göğüslerinden iki kapıyı açarmış.

Bir gün gelir o iki kapı kapanınca tabiat ananın bağrından acı tatlı, yaş, kuru olan rızklardan dört kapı açılırmış.

Bir gün onlar da ecelle kapanınca müminlere 8 cennet kapısı açılır inşallah.

Tabiat ananın sütü, öz analarımızın sütü gibi tek renk değil rengârenktir. Tadı da ayrı ayrıdır.

Karşılıksız vermesi, verirken bin güzellikler içinde vermesi bize vermeyi ve verirken güzel vermeyi öğretir.

Rabbimin koyduğu kanunlar içinde hareket eden bir menekşe çamur yiyor, yemyeşil yaprak ve masmavi çiçek halinde görünüyor.

Acı biber yiyen insanın dilinden bal damlamasına işaret eder.

Allah dileseydi gülün kokusunu kupkuru bir ağaçtan da verebilirdi. Ama bir ismi CEMİL olan Rabbim taze bir fidanı yemyeşil elbiselerle süslüyor, sonra kırmızı, beyaz, pembe güllerle taçlandırıyor, sonra da bayramlık elbiselerini giymiş çocukların gül suyu serptiği gibi koku saçıyor.

Güzel kokular güzellikler içinde veriliyor.

İhsan makamındaki insan da, insanlar arasındaki ilişkilerini Rabbinin koyduğu teşrii kanunlara (Kur’an’a) göre yaparsa Sevgili Peygamberimizi de örnek alırsa, dili konuşurken gözleri güler, eli verirken dili güzel şeyler terennüm eder.

Hatta savaşırken bile güzellikle savaşır.

İslam’ın emrettiği şekilde yaşamaya çalışan bir cömert Müslüman, “Düşmanına attığın kurşun altından olsun da cenaze masraflarını karşılasın” demiş.