5. Adalet ve Eşitlik
Hz. Peygamber (s.a.s.) herkese dürüst davranmış, insanlar arasında ayırım yapmamıştır. Medine’deki ilk mescid inşaatında sıradan bir işçi gibi çalışması, Hendek Savaşı sırasında herkes kadar çalışması gibi. Bütün uygulamalarında kendisine gelen muhakemelerde daima adaleti takip etti.
6. Şahsiyet
Mekke’de herkes O’nu şahsiyetinden dolayı sıddîk ve emîn lakabıyla anardı. Üstün ve yüksek bir şahsiyete ve etkileyici konuşma gücüne sahipti.
O’na gelen herkes davasının hakikatine ve samimiyetine ikna olurdu. “O’nu aşağı görmek isteyen O’nda kendi aşağılığını görür, O’nu öldürmeye gelen O’nda dirilirdi.”
Hudeybiye gününde Urve b. Mes’ûd, gerekli işleri yapmak üzere Kureyşliler tarafından Hz. Peygamber’e gönderildi. Geri döndüğünde şunları söyledi: “Kisra ile Kayser’le ve Necâşî ile beraber bulundum, fakat halkı arasında Muhammed’in sahabeleri arasındaki durumu gibi bir durumda olan hiçbir kral görmedim. O’nun yanında, O’nu ne sebeple olursa olsun asla terketmeyecek bir topluluk gördüm. Öyleyse buna göre kararınızı verin.”
Hz. Peygamber (s.a.s.)’in şahsiyeti yüzünde de görülürdü. Yahudi âlimi olan Abdullah b. Selam, Hz. Peygamber’i görünce şöyle demiştir: “Peygamber’in yüzünü görür görmez, bu yüzün bir sahtekâra ait olamayacağını idrak ettim.”
Sahabeleri Hz. Peygamber (s.a.s.)’in şahsiyetinde, davranışlarında ya da liderliğinde, zorlukta olsun, kolaylıkta olsun hiçbir zaman bir eksiklik, zayıflık ve güçsüzlük hissetmediler. Zira inananları asla yanıltmadı ve hiçbir konuda en ufak bir zayıflık göstermedi.
Dış görünüşü ile sağlam yapılı, yakışıklı ve albenizliydi.
Konuşması tatlı, ikna edici ve kalbi ısındırıcıydı. Tartışmalarda reddedilemez ve heybetliydi.
İffetli ve kâmil bir karakterdeydi. İnsanlara nazik, kibirden uzak, alçak gönüllü ve lütufkâr davranırdı.
Zafer kazandığında affedici, merhametli ve cömertti.
İnsanlarla karşılıklı ilişkilerde dürüst ve âdildi.
Sosyal konularda akıllı, düşünceli ve anlayışlıydı.
Ciddi ve saygılı bir karakteri olduğu halde yine de sıcakkanlı, samimi, hoşsohbet, hatta şakacı...
Özetle, Allah (c.c.), insanlığın en mükemmel, en kâmil, en iyi özelliklerini Hz. Peygamber’in yaratılışına yerleştirdi. O da bunu ümmetine, yaşayan bir örnek biçiminde tümüyle aktardı ve ortaya koydu.
“Andolsun ki Allah’ın Elçisinde sizin için, Allah’ı ve âhireti arzu eden ve Allah’ı çok anan kimseler için (uyulacak) en güzel bir örnek vardır.”
(Ahzâb sûresi 33/21.)