Almanya ikinci dünya savaşında asker ve silahla kontrol altına alamadığı Avrupa’yı, ekonomik olarak yani paranın gücü ile kendine bağımlı kılmaya çalıştı. Bu durumun önceden beri farkında olan dünya siyasetinin kadim aktörü İngilizler, şimdilerde bütün kazanımlarına rağmen bir adım geri çekildiler. Pazıl’ın bir parçası artık eksik.
İngilizler akıllı ve stretejik adamlar. Bu geri çekilme konusunda kendi kafaları da tam net olmamakla birlikte, bir yolunu bularak milli menfaatlerini zarara uğratmadan yaparlar yapacaklarını. Benim ele almak isteğim konu ise Hitler Almanya’sı dönemine ait bir olayı sizlerle paylaşmak.
Alman orduları Avrupa’nın dört bir yanına saldırırken, Yugoslavya bölgesinde bir köyü de işgal ederler. İşgal kuvvetlerinin komutanı köyün muhtarını yanına çağırır ve kendilerine yemek hazırlatmasını söyler. Muhtar mecburdur ve evinde yemek hazırlatır. Komutan yanında üst rütbeli birkaç kişi ile gelerek muhtarın zorunlu misafiri olur. Yemekten sonra komutan lavaboya çıkmak istediğini söyler. Muhtar adet olduğu üzere komutanın eline bir ibrik verir ve bir yön göstererek “şu tarafa doğru git” der. Komutan gider, arar ancak tuvaleti bulamamanın kızgınlığı ve biraz da zorda kalmanın verdiği stresle hızlı adımlarla muhtarın yanına gelerek tekrar sorar. Muhtar, bu sefer “komutan şu köşeyi dön orada nereye istersen…” diye tarif eder. Komutan tarif edilen yere vardığında müstakil bir tuvaletin bulunmadığını ve bütün arazinin tuvalet olduğunu görür. Mecburen ihtiyacını giderir ve muhtarın yanına vardığında kızar: Muhtar bu ne kadar plansız, programsız, sistemsiz ve stratejisiz bir haldir. Böyle iş mi olur!”
Muhtar bilge bir adamdır. Bilgece cevap verir: “Haklısın komutan” der ve devam eder: “Eğer bizim planımız, programımız, sistemimiz ve stratejimiz olsaydı siz bizim tarlamıza değil, biz siziz tarlanıza bu işi yapardık.”
Günümüzde, İslam dünyası olarak her karış toprağımızda ya işgal kuvvetlerinin uç beyi olan yöneticiler ve yahut fiili komutanları bulunmaktadır. Müslüman kanı oluk oluk akarken kimi Müslümanlar da hala etnik yahut mezhep kavgasının fasit çukurunda boğulmakta olduklarının farkında bile değiller.
Acaba Müslümanlar kendi planlarını ne zaman yapacaklar?
Ancak unutmamak gerekir ki isyanı olmayanın imanı olmaz. Yani “Lâ ilâhe” demeden “illallâh” denilmez. Bu nedenle plan yapmadan önce, Müslümanların üzerine batılılarca yapılan planlar bozulmalı.
Hala başkasını suçlamanın ve geçmişi eleştirmenin devri geçmedi mi?
Ne zamana kadar figüranlık sürecek?
İnşâ ve imâr zamanı gelmedi mi?