Kağıt Toplayıcı Çocuk ve Önyargı

Hemen önümde gidiyordu. Sanırım 30-35 metre ancak vardı aramızda. Onun önünde de el arabalı bir esnaf, paketlerini taşıyordu. Onunla da arası 35-40 metreydi.

Biz böyle peşpeşe giderken, en öndeki esnafın el arabasından poşetli bir parça düştü. Adam el arabasını önden çekerek götürdüğü için düşen parçanın farkına varmadı.

Fakat peşpeşe gittiğimiz için biz görmüştük, düşen parçayı. Ne yapsam, seslensem mi acaba diye düşünürken, benim önümde giden kağıt toplayıcı çocuk poşete yaklaşmıştı bile.  Tam önüne gelince de durdu. Ben dikkat kesildim, ne yapacak acaba diye...

Çocuk poşetin içine baktı, sonra arkaya, arabasının üstüne attı. Araba zaten ağzına kadar kağıt dolu olduğu için, onların üzerinde bir yere oturdu, bu poşet de.

Çocuk arabasının kollarından tutup, yürümeye devam etti.

Şaşırmıştım. Tam gözümün önünde olan bu olaya müdahale etmem gerekiyordu. Bağırmak istemedim. Hızlandım, esnafa yetişip, malına sahip çıkmasını söyleyecektim. Ama esnaf iş yerine vardı. Bir kapıdan içeri girdi. Ben biraz daha hızlandım ki, kağıt toplayıcı çocuk da han kapısına vardı ve durdu. Ben duraksar gibi oldum. Çocuk içeriye baktı, seslendi. Esnaf dışarı çıktı. Çocuk arkadan poşeti aldı ve uzattı.

Esnaf: "Bu ne?" dedi, ama poşetini tanıdı. İçine baktı, bayan elçantası vardı, yerinde duruyordu.

Çocuk: "Düştü" dedi.

Esnaf, sert bir şekilde: "Çaldın mı yoksa?" diye çıkışmaya başladı.

Çocuk kendini savunmaya çalışırken, ben yanlarına vardım. Hemen olaya müdahil oldum. Esnafa dönerek, biraz da sert bir şekilde: "Bu çocuğa teşekkür etmen gerekiyor, sen düşürdün, o da aldı, sana getirdi" dedim.

Benim müdahalem ile esnaf kendini toparladı ve hemen; "A, öylemi" diyerek, çocuğa teşekkür etti.

Çocuk çok umursamadı, sakin bir şekilde yoluna devam etmeye başladı. Ben de yürüyünce, bir müddet yan yana gelmiş olduk. Çocuğa döndüm; "Aferin, çok güzel yaptın, seni tebrik ediyorum" dedim. Sonra yolumuz ayrıldı, o sağdaki sokağa girdi, ben soldan devam ettim.

Birden aklıma ben niye bunların fotoğrafını çekmedim diye bir fikir düştü, hemen cep telefonuma davrandım, ama arkadan bu kadar çekebildim.

İşte dostlar; "önyargı diye buna derler değil mi?"

Yaşadığım bu olayı hiç unutmayacağım. Kağıt toplayan bu çocuklara trafiği aksattıkları için ve şehirde şık olmayan manzara oluşturuyorlar diye kızıyordum, ama artık kızmıyorum. Hatta; karşımdan gelen bir kağıt toplayıcıyı, arabasıyla geliyor gördüğüm zaman, saygıyla yol veriyorum. Ve şefkatle arkasından bakıyorum. Gasp, hırsızlık, soygunculuk yapmayan, alnının teri ve bedeninin gücüyle ekmek parasını çıkartmaya çalışan bu emekçilere hürmet hisleriyle doluyum. Hele bu soğuk, karlı kış günlerinde Allah yardımcıları olsun.

Emek kutsaldır! Yeterki helalinden olsun. Önyargılı olan, kendisi utansın.