2. Birbirimizi sevmek ve saymak
Sevgi bir iddiadır. İddia ispat ister. İspatı fedakârlık etmektir.
Sevginin devamı saygı ile gerçekleşir. Sevgi saygıya engel olmamalıdır. Saygı da isteyerek ve belki sevgiden kaynaklanan saygı olmalıdır.
Bu sevgi ve saygı dengesinin devamı ilişkiler konusunda belirlenen prensipleri gözetmekle gerçekleşir.
Allah için olan bir şey devam eder. Allah için olan sevgi en üstün amel sayılmıştır:
“Üç özellik vardır ki, bunlar kimde bulunursa o, imanın tadını tadar: Allah ve Rasûlünü, (bu ikisinden başka) herkesten fazla sevmek, sevdiği kişiyi Allah için sevmek, Allah kendisini küfürden kurtardıktan sonra tekrar küfre dönmeyi ateşe atılmak gibi kerih görmektir.”
(Buhârî, Îmân, 9, 14, İkrâh, 1, Edeb, 42; Müslim, Îmân, 67; Tirmizî, Îmân, 10.)
“Amellerin en faziletlisi Allah için sevmek ve Allah için buğzetmektir.”
(Ebû Dâvûd, Sünnet, 3; Ahmed b. Hanbel, Müsned, V, 146.)
Birbirimizi severken, kendimize istediğimizi kardeşimize de istemek:
“Sizden biriniz kendisi için sevdiği şeyi kardeşi için de sevmedikçe iman etmiş olmaz.”
(Buhârî, Îmân, 7; Müslim, Îmân, 71-72; Tirmizî, Kıyâmet, 59; Nesâî, Îmân, 19, 33; İbn Mâce, Mukaddime, 9.)
“Mü’minler birbirlerini sevmekte, birbirlerini acımakta ve birbirlerini korumakta bir vücuda benzerler. Vücudun bir organı hastalanınca diğer organlar da bu sebeple uykusuzluğa ve ateşli hastalığa tutulur.”
(Buhârî, Edeb, 27; Müslim, Birr, 66.)
“Senin gerçek kardeşin, daima yanında bulunan ve sana faydalı olmak için zarara katlanan, zamanın felaket ve musîbetleriyle karşılaştığın zaman ne pahasına olursa yardımına koşandır.”
Hz. Ali (k.v.)
“Üç şey üç şeysiz bilinmez: Hilim, öfke anında; şecaat, harp meydanında; kardeşlik ise ihtiyaç anında bilinir.”
İmam Gazzâlî
“Kendini kardeşinle iyi geçinmeye hazırla. O, akrabalık bağını kestiği zaman sen bağla; o, yüzünü çevirince, sen lütûf ve yakınlık et.”
Hz. Ali (r.a.)
“Her şeyin bir ispatı vardır. Sevginin ispatı da fedakârlıktır. Fedakârlık etmeyenin sevgisine inanılmaz.”
Abdulaziz Bekkine (rh.a.)