Toplumun kurtuluşu, toplumu oluşturan fertlerin hem yanlış anlayış hem de yanlış davranışlardan tövbe etmesi ile başlar.
Yanlış anlayışlardan kurtulmanın yolu, doğru anlayışın kaynağı olan doğru bilgiye ulaşmaktır.
Yanlış davranışlardan kurtulmanın yolu, yanlış çevreden kurtulup doğru çevre içinde kendine yer bulabilmektir. Çünkü tövbenin gerçekleşmesi önce günah ehlini ve günah ortamını terk etmekle sonra da sevap ehlini ve sevap ortamını bulmakla mümkün olur.
Toplumun her ferdinin tövbe etmesi gerektiğini bizi yaratan Allah Teâlâ şöyle emretmiştir:
“Ey mü’minler! Hepiniz Allah’a tövbe ediniz ki kurtuluşa erebilesiniz.” (Nûr sûresi 24/31)
Toplumu oluşturan fertlerin kalplerinde Allah saygısı, dillerinde Allah saygısının ispatı olan doğru sözler, davranışlarında düzgünlük olacak ki kurtuluş devam edebilsin. Bunu belirten âyet-i kerîme ise şudur:
“Ey iman edenler! Allah’tan korkun ve doğru sözlü olun ki O (Allah) da işlerinizi düzeltsin, günahlarınızı da mağfiret etsin. Kim Allah’a ve Rasûlüne itaat ederse büyük bir kurtuluşa ermiş olur.” (Ahzâb sûresi 33/70-71)
Dilin doğruluğu kalbin doğru olmasına bağlıdır.
Kalbin doğruluğu, kalbin takvası, Allah saygısı ve sevgisi ile hâsıl olur.
Dilin kilidi, kalptedir. Kalp düzelince dil de beden de düzelir.
Özetle; işimizin düzelmesi, içimizin yani gönlümüzün düzelmesine bağlıdır.
Toplum huzurunun devamını sağlamak için toplumu hayra çağıran, ma’rûfu emredecek ve münkeri yasaklayacak bir teşkilatın yetiştirilip görev yapması gerekir.
Rabbimiz bunu şu âyet-i kerîme ile emretmektedir:
“Sizden hayra çağıran, ma’rûfu/iyiliği emreden, münkerden/kötülükten alıkoyacak bir topluluk/teşkilat bulunsun. İşte bunlar kurtuluşa erenlerdir.” (Âl-i Imrân sûresi 3/104)
İslâmî hâkimiyetten önce İslâmî gerçeklerin bütününe; imandan cihada, ibadetten ahlaka, müminleri birbirine bağlayan selamdan ahkâma kadar her şeye tebliğ vardır.
Hz. Peygamber (s.a.s.), hicretten sonra Medine’de İslam devletini kurunca hâkimiyetin devamı için hayra yani İslam’ı uygulamanın devamına davet, marufu/iyiliği emir, münkeri/kötülüğü nehiyle ilgili âyetler emredilmiştir.