Öğretimde Neleri Vermeliyiz?
2. “Örnek İnsan” öğretilmelidir.
Mutlak örnek, Hz. Peygamber (s.a.s.)’dir. Diğer örnekler mukayyed örnektirler, mutlak örneğe uyduğu müddetçe örneklikleri devam eder. Diğer örnekler; Peygamberlerden sonra sıddîklar, şehitler ve sâlihlerdir.
Her sahanın örnekleri ve o örnekleri izlemenin gerekli olduğu bildirilmelidir. Zira her gün, her namazda ve her rekâtta Fatiha'da, “kendilerine nimet verdiğin kimselerin yoluna (hidâyet eyle)” diye okuyoruz.
Örnek insanların hayatları, özellikleri, fikirleri, eserleri, farklılıkları, tesirleri, talebeleri, menkıbeleri ve alınacak dersler öğretilmelidir. Zira iyiler öğrenilirse iyilere özenti duyulur. Çünkü bilgi, ilgiyi; ilgi, sevgiyi; sevgi de ameli doğurur.
3. İslâm kardeşliği öğretilmelidir.
Birbirlerine karşı vazifeler, kardeşliği bozan ve kardeşliği sağlayan şeyler öğretilmelidir. Bu konuda yazılmış seçme eserler ders olarak okunmalıdır.
İslam kardeşliğinin gerçekleşmesi ancak şu hadîs-i şerifle amel etmekle mümkün olabilir:
“Sizden biriniz kendisi için sevdiği şeyi kardeşi için de sevmedikçe iman etmiş olmaz.”
(Buhârî, Îmân, 7; Müslim, Îmân, 71-72; Tirmizî, Kıyâmet, 59; Nesâî, Îmân, 19, 33; İbn Mâce, Mukaddime, 9.)
4. Lehde ve aleyhde olan fikir, hareket ve guruplar tanıtılmalıdır.
Çevreyi bilmeyen, çevreye çare olamaz. Hastasını tanımayan doktorun, hastaya çare olamayacağı gibi. Elbette çareyi bilmeyen zaten çare olamaz.
İslâm’ı diğerlerinden ayıran net farklılıkları; Ehl-i Sünnet’i, diğer sapık fırkalardan ayıran farklılıkları; çağdaş fikir akımlarının tahlili ve İslâm Düşüncesinin bunlara verdiği cevabı öğretilmelidir.
Önce ölçüyü kavratmak gerekir. Çünkü ölçüyü kavrayan daima gelişir, ölçüyü kavramayan daima değişir.