İstişarenin karara bağlanması şöyle olmalıdır:
Gündemdeki her madde, değerlendirme yapıldıktan ve özetlendikten sonra karara bağlanmalıdır. Daha ziyade kararlar oyçokluğu ile değil oybirliğiyle alınmalıdır. Oylama veya oy çokluğu şekli değil, görüş birliğiyle alınmalıdır.
İstişarede alınan karar, geneli ilgilendiren bir konu olduğu için kararla ilgili bütün insanların hukuku göz önünde bulundurulmalıdır.
Bir kişinin istişâre kurallarını çiğneyerek kendi görüşünü kabul ettirmesi, genelin hukukuna bir tecavüz sayılır. İstişâre sonunda meydana gelecek bütün vebal ve sorumluluk bu şahsa ait olur. Ama asla buna fırsat verilmemelidir. İşte bundan dolayı karar alınırken bu vebalden korkarak, şahsi görüşlerden ziyade genelin görüşüne bakmak gerekir.
Genelin aldığı karar, açıkça Kur’ân, Sünnet ve maslahatlara aykırı değilse vebalden de uzaktır. Çünkü Peygamberimiz (s.a.s.): “Şüphesiz Allah, ümmetimi dalâlet üzerinde birleştirmez” buyurmuştur.
(Tirmizî, Fiten, 7. Hadis no: 2168.)
Toplantı sonrasında ekseriyetle alınan kararlar açık, net olmalı, yoruma ve yanlış anlamaya müsait olmamalıdır.
Karara muhalif olana şu sorular sorulmalıdır:
1. Alınan karara muhalefet eden, istişare edilen konuyu enine-boyuna acaba biliyor mu? Gerekirse kararın hem lehine hem aleyhine olanın anlatılması istenmelidir.
2. Alınan kararın isabetli olmadığını düşünene şu sorulmalı: Acaba sizin fikrinizin de yanılabildiğini düşünebiliyor musunuz?
3. Çoğunluğun görüşünün yanılma ihtimali azınlığın görüşünün yanılma ihtimalinden daha az olduğu gerçeğini kabul edebiliyor musunuz?
4. Alınan karara muhalefet etmekle kimlerin yanında olduğunu görebiliyor musun?
5. Genelin menfaatini mi yoksa özelin menfaatini mi tercih ediyorsun?