“(Rasûlüm!) Sen af yolunu tut, ma’rûfu/iyiliği emret ve cahillerden yüz çevir.”
(A’râf sûresi 7/199)
Hz. Peygamber (s.a.s.)’in şahsında bizlere verilen ölçüler:
a) Halk ile muamelende kolaylığı ve kolay tarafını gözet, kolay geleni yap.
b) İnsanlara zor gelecek, zorluk verecek şeyler isteme, şiddet ve zorluk taraftarı olma.
c) Affedici ol, herkesin eksiğine kusuruna bakma! Zaten kusurları bağışlamak özür dileyenleri affetmek senin önde gelen ve en baş hasletin olsun.
d) İnsanlardan vergi alacağın zaman halka zorluk ve sıkıntı vermeyecek şekilde hayatî ihtiyaçlarından fazla olan mallardan vergi al!
e) Af tarafını tutayım, affedici olayım derken örf ile emretmeyi de terk etme! Yaptığın iş; örfe uygun, Allah’ın kitabında ve kendisini bilen akıl sahipleri yanında yapılması ve yerine getirilmesi gerekli, varlığı yokluğundan hayırlı, olması olmamasından faydalı kabul edilen güzel ve yararlı bir şey olsun!
f) Kendini ve Rabbini bilmez cahillerin ahmakça sözlerine, akılsızca işlerine misliyle cevap vermeye kalkışma!
g) Şeytanlardan veya adamlarından bir tahrik veya bir iğva karşısında kalırsan hem dille hem kalple Allah’a sığın. Zira Allah dille yapılanı işitir, kalple yapılanı bilir.
h) Şeytandan kalbe geleni anlayan, şeytanların oyunlarına gelmeyen ve basiret ehli olan muttakîlerdir. Zira muttakîler takva nuruna sahip oldukları için şeytandan geleni o nur ile anlarlar da oyuna gelmezler.
i) Şeytana, yanlış anlayış ve yanlış davranışla açık kapı bırakırsan şeytan ve adamları seni dalâlete sürüklerler ve yakanı da bırakmazlar. Zira her bir yanlışlık şeytanın sana yaklaşmasını sağlar.