6. Ahlakı güzelleştirmek
Kitaplardaki gerçekler ölü gerçeklerdir. O doğru gerçekler, iman edilip amel edilince dirilir.
Amelin içinde ahlâk çok önemli bir yere sahiptir.
İslam, ahlakla yaşanır, ancak ahlakla görülür ve ahlakla İslam tebliğ edilmiş olabilir. Ahlak, hal dilidir. Hal, dilden daha tesirlidir.
İyi-kötü bütün huyların esas yeri kalptir. Kalpte iyi huylar hâkim, kötü huylar mahkûm olursa işte o zaman iyi huylu insan yani güzel ahlâklı insan olur.
Mü’min, kâmil imanı ve güzel ahlâkı ile kurtulur.
İmanın kâmil olması, kalpte tasdik, dilde ikrar ve bedende de sâlih amelin olmasıyladır.
Ahlâkın güzel olması da münciyât yani kurtarıcı olan güzel ahlâka sahip olması ve mühlikât yani helâk edicilerden uzak olmasıyladır.
Rasûl-i Ekrem Efendimiz (s.a.s.) bu konuda şöyle buyurmuştur:
“Üç şey münciyât/kurtarıcı olarak, üç şey mühlikât/helâk edici olarak, üç şey derece kazandırıcı olarak, üç şey de günahlara keffâret olarak vardır:
a) Münciyât/kurtarıcı olanlar:
1. Gizlide açıkta Allah’tan korkmak (haşyet),
2. Fakirlikte de zenginlikte de orta yolu izlemek (iktisâd),
3. Rıza ve öfke halinde adâleti gözetmek (adâlet),
b) Mühlikât/helâk edici olanlar:
1. Şiddetli cimrilik/açgözlülük (şuhh-buhl),
2. Tâbi olunan hevâ,
3. Kişinin kendini beğenmesi/ucub.
c) Derece kazandıranlar:
1. Selâmı yaymak,
2. Yemek yedirmek,
3. İnsanlar uykuda iken gece namazı kılmak.
d) Günahlara keffâret olanlar:
1. Soğuklarda abdesti tam olmak,
2. (Beş vakit namaz için) cemaate yönelmek,
3. Namazdan sonra diğer namazı beklemek.”
(Elbânî, es-Silsiletü’s-Sahîha Hadis no: 1802; Münebbihât, 5-6.)