1. Haktan uzak sapıklık içinde olmaları
Allah Teâlâ şöyle buyurmuştur:
“Onlar (kâfirler) dünya hayatını ahirete tercih edenler, Allah yolundan alıkoyanlar ve onun eğriliğini isteyenler var ya, işte onlar (haktan) uzak bir sapıklık içindedirler.”
(İbrahim sûresi 14/3.)
Âyet-i kerîmede üç husus üzerinde durulmuş:
a) Amelî sapıklık
b) İtikâdî sapıklık
c) Hem itikâdî hem amelî sapıklık
Allah Teâlâ bu âyet-i kerîme ile biz mü’minlere ne amelen ne de gafletle bile olsa kâfirlerin oyununa gelerek itikaden de onlara asla benzemeyin demektedir.
a) Amelî sapıklık
Âhirete inanır da dünyasını âhiretini kazandırmaya sebep kılmazsa amelî sapıklık olur.
Zekâtını vermemek, sorumluluğu kendisine farz olanlara varlığından harcamamak, İslam’ın anlaşılmasına ve yaşanabilmesine hiç katkıda bulunmamak amelî sapıklık olur.
Âhirete inanmaz, sadece dünyaya önem verirse, bu tercih, küfür olan tercihtir ki âyetteki kâfirin tercihi de işte budur.
Âyet-i kerimede dünyayı sevmek kınanmıyor, dünya hayatının, dünya sevgisinin âhiret sevgisine mani olması kınanıyor.
Dünya zenginliği bile âhiret zenginliğine, Allah’ın rızasına sebep oluyorsa övülür.
Hz. Ebu Bekir, Hz. Osman ve Abdurrahman b. Avf (radıyallahu anhüm) gibi sahabelerin dünyaları övülmüş, zenginliklerini infak ederek onlara cenneti kazandırmış, Allah’ın rızasını kazanmaya sebep olmuştur.
Dünyanın yegâne gaye olması, âhireti kazandıracak hiçbir işlem yapmamaları ya çok cimriliklerinden ya âhirete inanmadıklarındandır ki bu âyette kâfirlerin özelliklerinden olarak bahsedilmiştir.
“Nefsinin cimriliğinden korunanlar, işte bunlar kurtulanlardır.”
(Haşr sûresi 59/8; Teğâbün sûresi 64/16.)
b) İtikâdî sapıklık
Allah Teâlâ’nın yoluna yani İslam’ın anlaşılmasına ve yaşanmasına engel olmak ancak kâfirin işidir ki işte bu da itikâdî sapıklıktır, diğer ifadeyle küfürdür.
“Şu dört insan yüzünden İslâm mahvolmuştur: İlmi ile amel etmeyenler, bilmedikleri şeyle amel edenler, bilmediklerini öğrenmeyenler, halkı öğrenmekten menedenler.”
(Muhammed b. Fazl (329) Kuşeyrî Risalesinden)
Bir mü’min itikadî ve amelî helalleri ve haramları öğrenmiyorsa, kendisini men eden durumundadır ki bu da amelî sapıklıktır. Çünkü farzdan önce farz olan ilim terk edilirse, arkasından her sapıklık gelir.
“Müslümanlar, cahil kalınca Müslümanlıktan çıkarlar, Hristiyanlar âlim olunca Hristiyanlıktan çıkarlar” denmiştir.
Sadece "Ben Allah'a inanıyorum, Müslümanım" diyen kişi itikadî konuların temeli olan imanın diğer şartlarını bilmezse nasıl Müslüman kalabilir ki.
Hrıstiyan, Hrıstiyanlığı öğrenince insan aklına ve fıtratına uymadığını öğrenince Hrıstiyanlıktan çıkar.
İslam düşmanlarının geçmişte olduğu gibi bugün de İslam’ı öğrenmeye engel olmaları küfür olan sapıklıktır. Kur’ân-ı Kerîm’in yüzünden okunmasının bile yasaklanması, camilerin ibadete kapatılması, ezanın susturulması, Arapça yazılan İslamî eserlerin yasaklanması, İslam âlimlerinin idam edilmesi bunun tezahürüdür.
c) Hem itikâdî hem amelî sapıklık
Kişinin haktan saparak kâfir olması ayrı sapıklık, İslam’ın yanlış anlaşılmasına, insanların İslam’dan uzaklaşmasına sebep olacak şekilde İslam’a iftira çalışmaları daha beter sapıklık, daha beter küfürdür.
İslam’ın aleyhinde konuşmalar, her türlü yayınlar, bu küfür olan sapıklıktır.
Biz Müslümanlara gereken, önce hakkı delilleriyle bilmek ve bildirmek, sonra batılı delilleriyle bilmek ve bildirmek, daha sonra da hem naklî hem aklî yani sahîh nakil, sarîh akılla, aklı vahye tabi, vahyi metbu kılarak öğrenmek ve öğretmektir.