Kur’ân-ı Kerîm’e, diziliş itibariyle bakıldığı zaman -Fâtiha sûresini fihrist sayarsak- ilk sahifesinde kurtulan müminlerin özelliklerini kısaca saydıktan sonra “İşte onlar Rablerinden olan hidayet üzeredirler ve onlar kurtuluşa erenlerdir” (Bakara sûresi 2/5) buyurulduğu görülür. O halde kurtuluş için, Allah’tan fadl/lütuf olan hidayete ermek ve hidayette devam etmek gerekir.
Hidayete ulaşabilmek ve hidayet üzere devam edebilmek, itikâdî ve amelî her konuda yol gösteren; eksiği, fazlası, yanlışı, yetersizliği olmayan ve Allah’tan olduğunda şüphe bulunmayan ilâhî kitaba müracaat edip tasdik etmek ve tasdikin gereği tatbik etmekle mümkün olur.
Tasdikin başında gayba iman, Kur’ân’a ve Kur’ân’dan önce bütün peygamberlerin getirdiği tevhidi ifade için indirilen kitaplara ve âhiret gününe iman etmek gelmiş, tatbikin başında namaz, sonra da infak gelmiştir.
Özetle, kurtulan müminlerin hidayet üzere devamı için hem tasdik hem tatbik gerekir. Tasdik ve tatbik kendimize göre değil, Allah Teâlâ’nın tarifine göre, Hazret-i Peygamber’in (s.a.s.) beyanına göredir. Hazret-i Peygamber Efendimiz de hem sözüyle hem uygulamasıyla bu tarifi beyan etmiştir.
Hiç kimsenin hidayette devamı garanti değildir. Hidayetin devam ve kemali için sahîh ilim, sâlih amel, zikir ve fikir/tefekkür gerekir.
Dünyanın ve âhiretin huzuru hidayete bağlıdır. Demek ki hidayet, dünyadan ve ahiretten daha kıymetlidir. İşte bu nedenle bu kıymeti korumak ve kemale erdirmeye çalışmak gerekir.