Öğretimin eğitimi nasıl olacaktır?
Şüphesiz öğretim olmadan eğitim olmaz, eğitim olmadan da öğretim kalmaz; iman olmadan amelin kabul edilmeyeceği, amel olmadan da zamanla imanın kalmayabileceği gibi.
Eğitimciler, eğitecekleri insanların akıllarını ve ruhlarını ikna etmeye çalışmalı, zorlama yapmamalıdırlar. Zorlama, ancak aklı iknadan sonra zararlı olanlardan sakınması ve ahlakî esaslara uyması konularında nefse uygulanabilir.
Öğretilenlerin eğitimi şöyle olabilir:
1) Her ferde bütün gün uygulamalarının Allah’ın rızasına uygun olup olmadığına dikkat etmesi salık verilmeli
Amellerin kabul edilmesinin temel iki şartından biri, niyetin ve hedefin Allah rızası olmasıdır.
Üstün varlığın hedefinin kendisinden daha üstün olması gerekir.
İnsandan üstün ancak Allah Teâlâ’dır. Öyle ise kâmil insan olan müminin bütün hayatına bu üstün hedefin yani Allah’ın rıza hedefinin yön vermesi gerekir.
Bu hedefin bütün hayata yansımasının devamı, seküler/tabiatı yaratıcı sayan ve “yoktan var olmaz” diyerek Allah’ı inkâr, “var da yok olmaz” diyerek ahireti inkâr eden eğitimin hâkim olduğu şu ortamda her gün öğrendiklerimizi ve dinlediklerimizi Ehl-i Sünnet Akîdesi ölçüsüne vurmak; öğrendiklerimiz bu ölçüye uygun olursa kabul etmek, uygun olmazsa reddetmek ve her gün yatarken de nefsi muhasebe etmekledir.
Muhasebe neticesi ceza gerekiyorsa ferdin kendi kendine ceza vermesini, nefsini affetmemesini hatırlatmak gerekir. Nefse ceza da meşru olmalıdır. Nefse oruç tutturmak, infak yapmak gibi.
2) Mutlak örnek olan Hz. Peygamber (s.a.s.)’in ahlâkına ve uygulamalarına uyup uymadığı eğitimciler tarafından takip edilmeli
Her sahada en üstün örneklik Hz. Peygamber (s.a.s.)’de olduğudan ve Allah’a itaat ancak Hz. Peygamber’e itaat etmekle gerçekleşeceğinden, Hz. Peygamber’i izlemek ve örnek almak gerekir.
Önemli olan, eğitimcinin Hz. Peygamber’in uyguladığı, tedrîciliği izlemesi ve izletmesidir. Sondakini başa almamalı, baştakini de sona bırakmamalıdır.